අම්මා ලියු කවි

හිමිගෙන් ලැබෙන අවමන් නොමිනිස් කමට
හිත කීරි ගැහි වැළපෙයි රහසින් නිතර
එනමුත් සිහි කරමි මම මගේ මිනිස් කම
මතු දින හැර යන්න නොපැකිල කරුණ කීම

කරුණා දයා පිදුවත් එම සොදුරු පෙම
ලෙංගතු සිතක් සගවා මා නිතර දැන
මගේ දරුවන්ගේ සැනසුම හා සතුට හැර
මා පැතු  සතුටක් ලොව නැහැ තිබුනේ දැන

මට නොලැබෙනු  සැනසුම නුබලට ලැබෙන්නයි
මතුදින ශිල්ප දැන ලොව ජය ලබන්නයි
මිනිසත්කම රැකගෙන දිවි ගෙවන්නයි
අම්මා සිහිකර කදුලක් නොඑන්නයි

අම්මා